Giordano Bruno (16. Asır İtalyan Düşünürü)

16. Asır Latin düşünürü Giordano Bruno. ARALIK 1548 İtalya doğumlu bilim adamı, rahip, filozof.

Kilisenin dogmatik görüşlerine karşı bilimi savunduğu için (Kopernik'in "Evren sonsuzdur" anlayışı) rahiplik mesleğinden ayrılmak zorunda kalmıştır. Rahiplik mesleğinden ayrılması sonrasında İtalya'dan da ayrılmak zorunda kalınca Avrupa'yı dolaşıp bazı üniversitelerde kürsülerin başına geçmiş, eğitim vermiştir. Ama hem İtalya'daki geçmişi, hem de üniversitelerin bile onun görüşlerine hazır olmayışı sebebiyle belli bir yerde kalamamış, sonuçta tüm Avrupa'yı dolaşmak zorunda bırakılmıştır. 1592 de döndüğü İtalya'da bir soylunun suçlaması üzerine (İsa’ya hakaret ettiğine ilişkin bir suçlama) Engizisyon Mahkemesi'nce yargılanıp hapse atılmıştır. Tam sekiz yıl boyunca Engizisyon Mahkemesi’nin türlü işkencelerine maruz kalmış, yine de görüşlerini ve kitaplarını reddederek Engizisyonca bağışlanmayı kabul etmemiştir.

17 Şubat 1600’de Campo Dei Fiori’de (Çiçekler Meydanı) önce dili kesilmiş, ardından da yakılarak öldürülmüştür. Onun günümüze kadar gelen “İKİ ŞEY” hakkındaki sözleri değerlerinden hiçbir şey kaybetmemiştir!

***
 

İKİ ŞEY

İki şey “kalitesiz insan”ın özelliğidir:

Şikayetçilik; Dedikodu.

İki şey çözümsüz görünen problemleri bile çözer:

Bakış açısını değiştirmek; Karşındakinin yerine kendini koyabilmek.

İki şey yanlış yapmanı engeller:

Şahıs ve olayları akıl ve kalp süzgecinden geçirmek; Hak yememek.

İki şey kişiyi gözden düşürür:

Demagoji (laf kalabalığı); Kendini ağıra satmak (övmek, vazgeçilmez göstermek).

İki şey insanı “nitelikli insan” yapar:

İradeye hakim olmak; Uyumlu olmak.

İki şey “ekstra değer” katar:

Hitabet ve diksiyon eğitimi almak; Anlayarak hızlı okumayı öğrenmek.

İki şey geri bırakır:

Kararsızlık; Cesaretsizlik.

İki şey kaşif yapar:

Nitelikli çevre; Biraz delilik.

İki şey ömür boyu boşa kürek çekmemeni sağlar:

Baskın yeteneği bulmak; Sevdiğin işi yapmak.

İki şey başarının sırrıdır:

Ustalardan ustalığı öğrenmek; Kendini güncellemek.

İki şey başarıyı mutlulukla beraber yakalamanın sırrıdır:

Niyetin saf olması; Ruhsal farkındalık.

İki şey milyonlarca insandan ayırır:

Sorunun değil, çözümün parçası olmak; Hayata ve her şeye yeni (özgün, orijinal, farklı) bakış açısıyla yaklaşabilmek.

İki şey gelişmeyi engeller:

Aşırılık (mübalağa, abartı, ifrat); Felakete odaklanmış olmak.

İki şey çözüm getirir:

Tebessüm (gülümseme); Sükut (susmak).

İki şeyin değeri kaybedilince anlaşılır:

Anne; Baba.

İki şey geri alınmaz:

Geçen zaman; Söylenen söz.

İki şey ulaşmaya değerdir:

Sevgi; Bilgi.

İki şey "hayatta önemli olan her şey" içindir:

Nefes alabilmek; Nefes verebilmek.